Nogal een geluk

Soms kom ik in situaties terecht tijdens het reizen die wat verteringswerk vereisen. Het is ondertussen een behoorlijke lijst geworden, waarvan het voorval van een paar dagen geleden op mijn netvlies blijft branden. Ik zat op de scooter met mijn reisgenoot Joel tijdens één van onze magische ritten in Vietnam. Het noorden is een zeer diverse regio met tientallen minderheidsgroepen, allemaal met hun eigen rituelen, dresscode, huizenbouw en waarschijnlijk nog veel meer eigenheden. Het is een geweldige ervaring om al die diversiteit te mogen aanschouwen. Joel en ik willen beiden terugkomen naar deze regio binnen enkele jaren, in de hoop dat het nog even ongerept zal zijn als nu... Lekker naïef.

Deze idyllische plaatjes van ongereptheid werden bruusk verstoord door een man die, midden op straat liggend, druk met zijn armen lag te zwaaien, ondertussen allerlei onduidelijkheid uitroepend. We zijn hem gewoon voorbij gereden. En nu vraag ik mij al dagen af wat er met die man aan de hand was of nog steeds is. Is hij mentaal gehandicapt (wat ik dacht), of had hij te veel gedronken (wat Joel dacht). Of zocht hij hulp (wat we beiden niet dachten op dat moment). We hebben er het raden naar.

Feit is dat we niet gestopt zijn op dat eigenste moment. Willen we ons gewone leventje toch niet te veel verstoord zien door wat menselijke miserie van een ander? Misschien was die man echt in nood en hebben wij hem niet geholpen, reizend in onze comfortzone. Misschien was het een ordinaire zatlap, die in zijn zalige delirium eventjes de marie-louise wou bezeilen op straat. Misschien was hij gek verklaard door zijn gemeenschap en dan maar aan zijn lot overgelaten.

Achteraf kan je er nog uren over nadenken, maar veel zoden aan de dijk brengt dat niet. Je kan je alleen maar gelukkig prijzen dat jij er wel over kan en wil nadenken, ook al is het dan achteraf. Hoe gelukkig mag je jezelf niet prijzen als je verstand hebt meegekregen van thuis? Verstand dat je toelaat om de dingen te begrijpen, of dat toch te proberen. Verstand dat je inzichten kan geven in je eigen leven en gedrag, alsook dat van anderen.

Ik hoor mensen wel eens zeggen, na een reis door een minder ontwikkeld land dan België (dat zijn er steeds minder trouwens, believe me), hoe gelukkig ze wel niet zijn dat ze bij ons geboren zijn (of hoeveel geluk ze wel niet hebben gehad om hier geboren te worden). Volgens mij zit daar helemaal niet het geluk. Elk van ons is in staat gelukkig te zijn en zij die stilstaan bij zichzelf, hoe ze zich gedragen in bepaalde omstandigheden en hoe ze interageren met anderen hebben volgens mij het meeste kans op slagen...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Neem ook een kijkje op www.NoMadBelgian.blogspot.com voor meer foto's en recepten!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~