Ik zal maar meteen
in huis vallen. Ik ben niet meteen een nachtegaal, toch niet als het op zingen
aankomt. Dat is uiteraard spijtig en ik waan mij in de illusie dat ik dat
gebrek aan talent compenseer op andere vlakken. Nu, ik zing wel al eens graag
een liedje mee, maar dan in een (voor anderen of voor mezelf?) geluidsdichte
cocon, meestal de auto. Er mee in de openbaarheid treden, lijkt mij een aantal
bruggen te ver.
Maar de Vietnamezen,
die kennen het soort gêne die ik heb, totaal niet. Ze zijn dol op hun karaoke.
Elk café is een karaokebar en ze laten geen kans onbenut om hun keel open te
zetten en met z’n allen in een zangstonde te schieten. Een gebrek aan talent,
toonvastheid, présence of de X-factor houdt hen niet tegen op café.
Daarbij houden de
Vietnamezen nog het liefst van zeemzoeterige liefdesliedjes, genre ‘je bent
weg, kom terug’ en ‘je bent hier en ik ben zo gelukkig’. Niet in het Engels
uiteraard, maar in de eigen taal, die op zich al niet meteen toonvast is.
Het is een waar
plezier om die combinatie van vietnamese intonatie, zeemzoeterige liedjes en
toonvastheid te mogen aanhoren. Meermaals in een deuk gelegen, waarbij de echte
topper op het eiland Phu Quoc (spreek uit ‘foe wok’) was. Tijdens een
scootertrip waren we in een café/restaurant verzeild geraakt om wat noedels (of
rijst, wie kan het onthouden) te eten. Lekker een terrasje doen met wat
achtergrondmuziek, was ons eerste gedacht. Tot we, na een vaag vermoeden van
valszingerij, opeens echt wel een gigantische uitschuiver van formaat horen!
Nochthans leek er binnen in het gebouw niet meteen een café of karaokebar te
zijn, eerder de eigenaars hun woonkamer . Maar het gekweel houdt aan, luider en
valser als nooit te voor. Het moet gezegd, geweldig entertainend tijdens de
lunch!
Een raadsel ook...
Binnen is er geen bar of karaoke, maar toch komt er luid gezang uit het gebouw?
Totaal verweesd blijven we achter. Tot we gaan betalen en een glimps kunnen
opvangen van wat er zich binnen in de woonkamer nu eigenlijk afspeelt. Geen
karaokemachine, wel 3 mannen op de sofa, omgeven door lege blikjes bier. Die
samen gezellig naar de opnames zitten te kijken van hun eigen karaokeoptreden! Maten,
makkers, karaoke?
Je eigen
karaokeopname is een beetje zoals die foto’s in Bellewaerde die ze nemen van
jou in de boomstammetjes. Je staat er geweldig debiel op, de foto’s zijn
onscherp en kosten een arm én een been, maar ’t is toch zo een schoon souvenir!
De karaokevideo, weldra ook bij ons?
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Neem ook een kijkje op www.NoMadBelgian.blogspot.com voor meer foto's en recepten!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
0 reacties:
Een reactie posten